Ήρεμη έρημος της απ-ουσίας
Απού ο αέρας φυσά και αρπάζει σκέψεις
βιάζοντας σε να αναπνεύσεις
Στην Ηρεμιά μαντεύω το παρελθόν
και τα βάτα είναι Ιερά και άβατα
που ψιθυριστά και μόνο
συνωμοτούν με τις κουρούνες
Εκεί που είδα το βουνό της να ματώνει
τα κόκκαλά του θρυμματισμένα τριγύρω
λήθη κοφτερή σα λέξεις
λαξευμένες αιώνια στο δέρμα της
Άσπιλοι βωμοί περιμένουν
προσφορές στη λησμονιά
και καταραμένοι να λαλούν για πάντα
κείνοι που θυσιάζουν σιωπές
στο βουνό της Ηρεμιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου